โมลิบดีนไดซิไลได้กลายร่างที่อุณหภูมิมากกว่า 1200ºC ดังนั้นจะยืดหรือยืดเมื่อเห suspend แนวตั้ง อุปกรณ์ทำความร้อนสามารถทำลายได้หากมีการติดต่อกับพื้นของเตาเมื่ออุณหภูมิยังคงสูงและที่เปิดใช้งานอยู่
เพื่อให้เกิดการเพิ่มความยาวและรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากพื้น, โซนร้อน (Le) ต้องสั้นกว่าความสูงของห้องที่ทำความร้อน
ในการออกแบบความยาวของโซนร้อนจำเป็นต้องผ่านขั้นตอนสองขั้นตอน:
ขั้นตอนที่ 1:
ที่ตําแหน่งในเตาที่องค์ประกอบถูกแขวนอยู่ วัดความสูง (H) เป็นมิลลิเมตร
ขั้นตอนที่ 2:
ส่วนปลายเย็น (Lu) ของท่อน้ำเย็น และลงไปในห้องร้อน ขนาดส่วนปลายเย็นที่มีความเชื่อมโยงกับเส้นผ่านลดแสง (g) ภายในห้องร้อนนั้นแตกต่างกันตามเส้นผ่านของอิลิเมนต์ ดูในตาราง D เพื่อหาความยาวของการลดแสง (g) ภายในห้องร้อน
ในการออกแบบความยาวของโซนร้อน (Le) ใช้สูตรหนึ่งในสูตรต่อไปนี้:
สําหรับ H น้อยกว่า 200 มม. Le=H-10-g
สําหรับ H มากกว่า 200 มม. Le=0.95H-g
H = ความสูงของเตาเป็นมิลลิเมตร
g = ความยาวส่วนลาดจากตาราง D
10 = ระยะต่ำสุดที่แนะนำในทิศล้มลงของชิ้นงานใต้ชิ้นงานในมม.
0.95 = การสั้นลงของ Le เพื่อให้สามารถยืดและเป็นระยะห่างที่ปลอดภัยเหนือพื้นได้
ข้อจำกัดความยาวสูงสุดในส่วนร้อน:
3/6 และ 4/9 คือสัดส่วนแม็กซิมัม Le สูงสุด = 400 มม.
6/12, 9/18 และ 12/24 Le สูงสุด = 1400 มม.
ความยาวสูงสุด 6/12, 9/18 และ 12/24 จะลดลงขึ้นโดยอิงตามอุณหภูมิของตัวต้านทานเกิน 1600ºC
